Ο Παναγιώτης Γκρόσιος πάλεψε με το Λέμφωμα Hodgkin πάνω που είχε δει την καριέρα του να ανεβαίνει. Έμεινε όρθιος, νίκησε και τώρα είναι εδώ για να επιστρέψει σ’ αυτό που αγαπά, το ποδόσφαιρο! Η εξομολόγησή του στο arkadia sports μάθημα ζωής για όλους!
Γεννήθηκε στο Άργος πριν από 21 χρόνια. Το 2011 η Κ17 του Αστέρα ήταν το πρώτο σημαντικό βήμα για να αρχίσει να ζει το όνειρό του μέσα στο ποδόσφαιρο. Μετά ήρθε η Κ20 και το 2014 έβαλε την υπογραφή του στο πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Με τον Στάικο Βεργέτη έπαιξε στα πρώτα του ματς Κυπέλλου, ενώ το όνομά του ήταν και στη λίστα του Europa League. Μικρός, αλλά είχε ήδη αρχίσει να βάζει τα πρώτα λιθαράκια στο δικό του οικοδόμημα.
Ξαφνικά, ένα πρόβλημα υγείας τον κρατά μακριά από τη μυρωδιά του χορταριού 7 μήνες. Δεν ήταν χιαστός ή κάτι παρόμοιο. Ο Παναγιώτης Γκρόσιος όμως ήξερε ότι θα νικήσει. Και νίκησε. Σήμερα, συνεχίζει να χαμογελά και μέσω του Arcadia Sports στέλνει το πιο δυνατό μάθημα ζωής σε όλους!
–Είσαι ένα παιδί από τα σπλάχνα του Αστέρα, τι είναι αυτό που κάνει αυτήν την ομάδα να ξεχωρίζει στον τομέα των ακαδημιών;
“Υπάρχει μεγάλη οργάνωση, έχει βελτιωθεί ο σύλλογος πάρα πολύ σ’ αυτόν τον τομέα τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει μεθοδικότητα και πιστεύω ότι – όπως έχει αποδειχτεί – ο σύλλογος διαθέτει μία από τις καλύτερες ακαδημίες στην Ελλάδα”.
-Το γεγονός ότι υπάρχουν παιδιά στην πρώτη ομάδα παίκτες που προέρχονται από τις ακαδημίες, κάνει τα υπόλοιπα παιδιά να πιστεύουν ότι στον ΑΣΤΕΡΑ, αν αξίζουν θα πάρουν την ευκαιρία τους;
“Από την πρώτη στιγμή που πήγαμε στον Αστέρα με όλα αυτά τα παιδιά, με τα οποία είμαι και πολύ φίλος, αυτός ήταν ο στόχος μας. Και ο δικός μας αλλά κυρίως του συλλόγου: Να μπορέσει δηλαδή να βγάλει παιδιά από τα σπλάχνα του και να παίξουν στην πρώτη ομάδα. Εμείς αποδείξαμε ότι όντως η ομάδα μας στηρίζει και ότι γίνεται καλή δουλειά”.
-Εσύ έκανες επαγγελματικό συμβόλαιο και εκεί που άρχιζες να ζεις το όνειρό σου κάτι το… επισκίασε. Θες να μας μιλήσεις γι’ αυτό;
“Την προηγούμενη σεζόν δόθηκα δανεικός από τον Αστέρα στη Σπάρτη. Εκεί, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας μου εμφανίστηκε στο λαιμό κάτι σαν εξόγκωμα. Αρχικά, το πρόβλημα ήταν μόνο αισθητικό. Εκανα τις απαραίτητες εξετάσεις με τους γιατρούς της ομάδας και τελικά ήταν κάτι πιο σοβαρό. Από την αρχή είχα τη συμπαράσταση όλων. Κι η ομάδα του Αστέρα και οι γιατροί στη Σπάρτη. Ετσι, δεν μπόρεσα να έχω ενεργό ρόλο την προηγούμενη σεζόν.
Ήταν μια μορφή καρκίνου αυτό που είχα. Λέγεται Λέμφωμα Hodgkin. Είναι μια μορφή που τα τελευταία χρόνια είναι σε πολύ μεγάλο ποσοστό ιάσιμη. Στηριζόμενος από τον περίγυρό μου, από τους γονείς, τους φίλους μου… δεν με πήρε από κάτω. Συνέχισα να πιστεύω ότι θα τα καταφέρω και ότι απλά θα ήταν θέμα χρόνου το πότε θα φύγει”.
-Πόσο κράτησε αυτό το άσχημο όνειρο;
“Από τη διάγνωση μέχρι να τελειώσω εντελώς πέρασαν 7 μήνες. Τώρα είμαι καλά, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα”.
-Αναθεώρησες κάποια πράγματα, μετά απ’ αυτήν την περιπέτεια;
“Είναι κακό να το λέμε αυτό, αλλά δεν μπορείς να καταλάβεις τις πραγματικές αξίες και τι πραγματικά χρειαζόμαστε οι άνθρωποι για να είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι, αν δεν δεις ή βιώσεις κάποιο ουσιαστικό πρόβλημα. Μπαίνοντας στο νοσοκομείο κατάλαβα ότι δεν είμαι ο μόνος. Χιλιάδες άνθρωποι περνούν αυτό το πρόβλημα – άλλοι πιο βαριά, άλλοι πιο ελαφριά όπως εγώ αλλά με πίστη και καλή ψυχολογία μπορεί να αντιμετωπιστεί”.
-Όταν ένα παιδί ξεκινά το ποδόσφαιρο, δεν είναι δεδομένο ότι θα γίνει και επαγγελματίας. Εσύ τα κατάφερες όμως. Ωστόσο, plan b είχες;
“Ναι, έχω κι άλλο σχέδιο… Σπουδάζω Γυμναστική Ακαδημία, την χρονιά που έγινε επαγγελματίας έδινα και Πανελλήνιες ταυτόχρονα. Η διοίκηση των Ακαδημιών είναι κοντά στα παιδιά απ’ όλες τις έννοιες. Και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Κοιτά το παιδί ως παιδι και όχι μόνο ως ποδοσφαιριστή”.
-Το αύριο πως το βλέπεις;
“Θα ξεκινήσω ατομικό πρόγραμμα για να ανεβάσω ρυθμό και σε συμφωνία με το σύλλογο θα δούμε τί είναι καλύτερο και για τις δύο πλευρές. Φυσικά είναι το όνειρο κάθε παίκτη να παίξει στην πρώτη ομάδα του συλλόγου που ξεκίνησε την πορεία του. Είναι τιμή μου που είχα δύο συμμετοχές στο Κύπελλο Ελλάδας και ότι ήμουν και στην ευρωπαϊκή λίστα τα προηγούμενα χρόνια. Σίγουρα θα ήθελα να έχω την ευκαιρία να τα ζήσω πάλι όλα αυτά. Μέσω της δουλειάς μου θα τα καταφέρω”.
-Πως θυμάσαι την πρώτη σου συμμετοχή στο Κύπελλο;
“Είχαμε προπόνηση με την πρώτη ομάδα, εγώ πιο χαμηλών τόνων και πιο ήρεμος γιατί δεν περίμενα να είμαι. Βλέπω να είμαι στην αποστολή τελικά για το ματς με την Καλλονή. Παρακαλούσα να πηγαίνει καλά το παιχνίδι για να μπω… Τελικά ήταν 4-0 κι ο κ. Βεργέτης μου έκανε νόημα να ξεκινήσω ζέσταμα. Ε, εντάξει… ένιωθα πολύ όμορφα, το το πιο χαρούμενο ζέσταμα της ζωής μου. Μέχρι να ετοιμαστώ να μπω είχα άγχος, αλλά όταν πάτησα χορτάρι λέω “τώρα δώσε τα όλα”. Δεύτερο ματς ήταν με την ΑΕΛ, επίσης ένα ματς που μας πήγε καλά και στην έδρα μας είχα πιθανότητες να παίξω. Τη δεύτερη φορά ένιωσα πιο έτοιμος”.
-Είσαι 21, στα 31 πως φαντάζεσαι τη ζωή σου;
“Τα μακροχρόνια σχέδια δεν μ’ αρέσουν. Ένας στόχος είναι να επιστρέψω στις επάλξεις και να τελειώσω τη σχολή μου. Από εκεί και πέρα βλέπουμε, δεν μ’ αρέσει να λέω πολλά, δεν είμαι έτσι ως χαρακτήρας”.
-Η συμβουλή σου σε όσους διαβάζουν αυτή τη συνέντευξη;
Η πρώτη συμβουλή είναι ότι πρέπει να είναι ταπεινοί και να δουλεύουν. Από εκεί και πέρα, πειρασμοί θα υπάρξουν, αλλά αν είσαι συγκεντρωμένος στο στόχο σου θα τα καταφέρεις. Τα εμπόδια υπάρχουν για να τα ξεπερνάμε. Με πίστη όλα γίνονται. Εμένα μ’ αρέσει να είμαι ταπεινός, να πιάνω έναν – έναν τους στόχους που βάζω και να παίρνω ό,τι μπορώ από οπουδήποτε. Στον Αστέρα ειδικά ζεις καθημερινά με παίκτες υψηλού επιπέδου και μία κουβέντα τους είναι μάθημα”.
